امروزه بعضی از اساتید و افراد صاحب نظر در اقتصاد ایران نقطه نظراتی از قبیل اینکه تحریم ها بماند یا برداشته شود هیچگونه تغییر زیربنایی در چرخه توسعه اقتصاد ایران رخ نخواهد داد . بطور مثال در روزنامه فرهیختگان از انتشارات دانشگاه آزاد اسلامی که در صفحه اقتصاد آن نظرات متفاوتی نوشته شده است .

در کل با برخی پیش بینی ها در اقتصاد کشور مخالفم و بر این باورم که بسیاری از این پیش بینی ها می تواند موجب گمراهی فعالان اقتصادی کشور شود. آنچه مسلم است در هر شرایطی بدون توجه به اینکه پیش بینی ها چه می گویند باید با تمام وجود برای رشد شاخص های اقتصادی کشور تلاش کرد . البته این تلاش صرفا شامل حال مدیران اقتصادی کشور نمی شود.

در کل با چنین پیش بینی هایی در اقتصاد کشور مخالفم و بر این باورم که بسیاری از این پیش بینی ها می تواند موجب گمراهی فعالان اقتصادی کشور شود. آنچه مسلم است در هر شرایطی بدون توجه به اینکه پیش بینی ها چه می گویند باید با تمام وجود برای رشد شاخص های اقتصادی کشور تلاش کرد. البته این تلاش صرفا شامل حال مدیران اقتصادی کشور نمی شود. وقتی گفته می شود که همه باید برای بهتر شدن اوضاع اقتصادی تلاش کنند به این مفهوم است که همه شهروندان در مقابل تحرک مثبت اقتصاد کشور مسئول هستند و باید برای تغییر حال و هوای آن تلاش کنند. بدون شک در این مفهوم حجم و اندازه وسعت مسئولیت ها فرق می کند. مدیران و برنامه ریزان اقتصادی یک شکلی از مسئولیت را در اختیار دارند. سرمایه گذاران و فعالان اقتصادی که در بیرون از دولت فعالیت می کنند . نوع دیگری از مسئولیت را باید برای خود قائل باشند و سایر شهروندان نیز بدون شک باید از مسئلویتی که بر عهده آنان است آگاه باشند. به نظر من مسئولیت مصرف کنندگان به مراتب مهم تر از سایر مسئولیت ها در حوزه توسعه است. مصرف کنندگان در هر کشوری می توانند با بهینه کردن الگوی مصرف خود یا با دوری از مصرف گرایی هر تغییری را در اقتصاد ایجاد کنند. از این منظر بساط پیش بینی ها بر چیده می شود. این نکته را البته نباید فراموش کرد که اکنون برخی حتی پیش بینی هم نمی کنند و به پیشگویی اشتغال دارند. چنین چیزی به مراتب برای اقتصاد زیان بارتر است. فراموش نکنیم که یک چیزهایی اصلا نیاز به پیش بینی ندارد که ما برای آن سر و صدا راه می اندازیم و برایش هزار و یک جور پیش بینی ارائه می دهیم . مثلاً در مورد همین پرسش شما حتی عادی ترین شهروندان می دانند که اگر مذاکرات هسته ای به نتیجه نرسد کار اقتصاد در ایران با گره مواجه می شود، چون در چند سال پیش وقتی اقتصاد ایران به خاطر سوء مدیریت در حلقه آسیب و زیان قرار گرفت، تحریم ها توانستند سرعت این زیان را بالا ببرند. در حال حاضر نیز اگر این مذاکرات به نتیجه نرسد ما رویارویی سختی با تحریم ها خواهیم داشت، چون توان اقتصاد ایران در چند سال گذشته تا حد زیادی کاهش یافته ایت و این مسئله می تواند یک هشدار برای توسعه در ایران باشد. اما با همه این حرف ها من معتقدم که فقط یک پیش بینی می توان برای اقتصاد ایران ارائه داد و آن هم چیزی جز شادمانی اجتماعی و شادابی امید و تحرک در اقتصاد کشور وابسته نیست. این امر به این معناست که هر اتفاقی برای شاخص های اقتصادی یا هر اتفاق ناخوشایندی که برای مذاکرات هسته ای رخ دهد اگر در میان مردم و فعالان اقتصادی شادابی فعالیت در اقتصاد وجود داشته باشد تا حد زیادی می توان در مقابل هر اتفاق نامطلوب ایستاد. به عبارتی اگر ما یعنی مردم ایران در ماه های آینده پر از امید برای زندگی و یا ریگر توسعه باشیم حتی در صورت شکست مذاکرات هم می توانیم به بهبود شاخص ها کمک کنیم و به عکس اگر شادابی ومولد گرایی در اقتصاد ایران وجود نداشته باشد حتی در صورت برچیده شدن تحریم و توفیق در مذاکرات با هم نمی توانیم به رشد مثبت شاخص ها کمک کنیم. این واقعیت را باید بپذیریم و در هر شرایطی برنامه ریزان و مدیران باید به گونه ای رفتار کنند که فعالان اقتصادی بتوانند مولفه های مثبتی برای توسعه باشند.

نشریه: روزنامه فرصت امروز