نظام های اقتصادی - سیاسی حاکم بر جوامع بشری باید به این درک و عقلانیت نایل شوند که در نبود پارامترهای اصلی توسعه و آموزش ، نظام سلطه گر ، فقر گستر و عدالت ستیز شکل می گیرد . تجربه توسعه نشان می دهد جامعه ای که به درک واقعی از توسعه و زیرمجموعه های آن یعنی شخصیت اجتماعی ، اخلاق ، قانونمندی ، و آزادی رسیده است ، در خروجی خود رفاه اجتماعی منتهی به آرامش و آسایش را برای مردم به ارمغان می آورد . بنابراین ، اولین اقدام دولت ها ، ضرورت انطباق و سازگاری بین هدف های توسعه و آموزش است . درک توسعه و آموزش نیرو انسانی در حاکمیت هر کشوری منافع ملی را تامین و بالندگی آن را تضمین می کند .