این روزها سرعت شکل‌گیری حوادث آن‌قدر تند شده است که به سختی می‌توان ردشان را گرفت و درباره آنها تحلیل‌های راهبردی ارائه داد، چون بلافاصله بعد از شکل‌گرفتن یک حادثه و قبل از رسیدن آن به دست مخاطب، وقوع یک حادثه دیکر در صدر اخبار قرار می‌گیرد و ذهن تحلیلگران را به خود معطوف می‌کند. بهترین مثال برای این ماجرا، شکل‌گرفتن حادثه تروریستی در فرانسه و بلافاصله بعد از آن، وقوع کودتا در ترکیه است. صبح روزی که همه رسانه‌ها صفحه نخست خود را به عکس عملیات تروریستی در فرانسه اختصاص داده بودند، کودتای ترکیه و رفع آن به‌عنوان مهم‌ترین خبر، در صدر اخبار رسانه‌های جهانی قرار گرفت. یعنی در نیمه‌های شب کودتایی رخ داد و چند ساعت بعد از آن، کودتا شکست را تجربه کرده بود. این اتفاق آن‌قدر سریع بود که هیچ‌کدام از رسانه‌ها جز روزنامه «وقایع اتفاقیه»، همشهری و شرق نتوانستند خود را به این اتفاق برسانند و درست در صبح روزی که یک کودتا در منطقه رخ داده و شکست خورده بود، عکس یک تقریبا همه روزنامه‌ها مربوط به حادثه ترور در فرانسه می‌شد، به همین دلیل رسانه‌ها خیلی وقت‌ها نمی‌توانند به طور کامل به تحلیل یک حادثه بپردازند. از همین منظر کودتا در ترکیه از آن نوع حوادثی محسوب می‌شود که باید با واقع‌بینی و مطالب عمیق تحلیلی آن را مورد ارزیابی قرار داد. در یکی از بزرگ‌ترین کشورهای همسایه ایران و درواقع یکی از تأثیر‌گذارترین کشورهای منطقه، در مدت چند ساعت کودتایی رخ داد و در فاصله کوتاهی از اساس برچیده شد. در نگاه اول، برانداز‌کردن این کودتا، موجب شکل‌گرفتن این پرسش می‌شود که آیا واقعا باید باور کرد در ترکیه کودتایی رخ داده است؟ به نظر نگارنده اگر کودتا در ترکیه یک بازی سیاسی برای تسویه‌حساب با نیروهای نظامی باشد یا اگر واقعا یک اقدام برای تحول نظامی در این کشور شکل گرفته باشد، در اصل موضوع چیزی فرق نمی‌کند.