تضاد جیره خواری با تولید
در دو سال گذشته به رغم آن که اتفاق های خوبی در فضای توسعه کشور شکل گرفته است اما هنوز گره هایی وجود دارند که نگرانی ها را دامن می زنند و باعث می شوند تا توسعه در پس ذهن هر انسانی در همان دور دست ها و یا رویاهای اقتصادی باقی بماند. به نظر من باید خیلی رو راست سخن گفت و به این نکته اشاره کرد که هنوز تکلیف ویژه خواری مشخص نشده است و این می تواند اصلی ترین نگرانی برای اوج گرفتن دوباره جریان توسعه باشد. ویژه خواری بیش از هر پدیده ای تولید و اقتصاد مولد را در حاشیه قرار می دهد و از آن سو فضا را برای سوداگران و دلالان کوچک و بزرگ اقتصادی باز می کند. ویژه خواری بزرگترین پتانسیل اقتصادی را دارد تا یک جامعه را دچار افسارگسیختگی و زد و خوردهای اجتماعی کند که این فضا می تواند ارزش افزوده همه بخش ها را تحت تاثیر قرار دهد. شکل گرفتن چنین فضایی هم طبیعی است چون وقتی در مدار یک توسعه گروه های ویژه خوار امنیت داشته باشند و بتوانند به راحتی فعالیت کنند، نابرابری گسترش می یابد و این نابرابری در نهایت باعث می شود تا نارضایتی و در سپس آشفتگی اجتماعی به وجود آید. به نظر من دولت در شکستن فضایی که طی چند سال گذشته در بخش های مختلف اقتصادی به وجود آمده بود موفق عمل کرده است. بسیار سخت بود که از ویرانه های اقتصادی بتوان دوباره تورم زیر 17 درصدی بیرون کشید و یا نرخ بیکاری را بعد از آن که 8 سال صنایع بدترین روزها خو را تجربه کرده بودند به کمتر از 11 درصد رساند. باید به مدیران دولتی گفت که خسته نباشید اما به رغم این فعالیت ها هنوز اثری از مقابله با جیره خواری وجود ندارد. مگر می شود در 8 سالی که اقتصاد ایران پر بود از زد و بند و ناکارامدی، جیره خواری در حدی اندک باشد که برخورد با آنها صدایی نداشته باشد؟اگر این گونه است چرا باید در این مدت نو کیسه گی تا به این حد گسترده خود را نشان دهد؟ من شک ندارم که عزم مدیران دولتی برای ساختن ویرانه های اقتصادی جزم است اما اگر نتوانیم تکلیف خود را با جیره خواری مشخص کنیم یک خطر بزرگ روی سر اقتصاد ایران چرخ می زند که هر لحظه امکان دارد به بحرانی ناخوشاید برای شاخص ها تبدیل شود. از سوی دیگر پیروزی در مذاکرات هسته ای نیز اگر اتفاق افتد بیش از هر چیز دیگری ضرورت مبارزه با جیره خواری را مشخص می کند. چون بعد از این مذاکرات رفع تحریم های هسته ای ، حرکت چرخ دنده های اقتصاد کشور تندتر می شود. وقتی ضربان بالا می رود گردش سرمایه ها نیز با شدت بیشتری شکل می گرد. در این فضا حتما جیره خوارها می خواهند حضور بیشتری در مدار توسعه داشته باشند و این هیچ معنایی ندارد جز این که باز هم باید تولید در حاشیه قرار بگیرد. محیط آینده اقتصاد ایران جایی است که باید به تولید پر و بال داد پس لطفا مولفه هایی که می توانند به زیان تولید قدم بزنند از همین حالا مسیرشان را مسدود کنید. جیره خواری یکی از اصلی ترین مولفه های مسدود کننده تولید و صنعت است.
نشریه: روزنامه شهروند