امروز به اعتراف روزشمار كشور، سالگرد برجام و به انتها رسيدن مذاكرات ديپلماتيك در عرصه جهان است كه مي توان گفت به نوبه خود، يك پارادايم بي سابقه از همزيستي مسالمت آميز در جهان را براي هميشه به ثبت رساند. هرچند در داخل ايران و در ميان گيره هاي سياست داخلي، برخوردهاي متفاوتي با برجام صورت گرفت اما در معدل، همه آنچه با برجام مواجه شد يا حتي شايد در آينده رو در روي اين اتفاق قرار بگيرد، مي توان در سالگرد برجام مدعي شد كه ما بايد شادمان باشيم و شادباش برپا كنيم به مناسبت روزي كه دنيا آن را به عنوان روز سخن گفتن، صلح و اعتماد مي شناسد. حالا خواه چنين پند جهاني به كام ما خوش بياييد يا آن طور كه بايد، براي كام ما شيرين محسوب نشود. به عبارتي، در بطن ماجراي برجام، واقعيتي نهفته است كه نمي شود آن را ناديده گرفت. فرزندان ايران به عنوان سخنگويان اين صلح گفتاري در جهان، درست در شرايطي، نقش كشورمان را به عنوان پاسدار و حامي سخن گفتن و حضور در جريان سياست بين الملل جهاني به تثبيت رساندند كه قدرت هاي بزرگي در دنيا با تمام توان سعي داشتند چهره اي غير واقعي، عبوس و خشن از ايران به مردم دنيا معرفي كنند. ددمنشي هاي رژيم صهيونيستي و فقدان تعقل در برخي از سياستمداران سعودي، بهترين مثال براي اثبات اين واقعيت است كه برخي كشورها هر چه در توان داشتند به كار مي گرفتند تا ايران را به عنوان يك نيروي متخاصم براي تاريخ به يادگار بگذارند اما برجام و پيروزي در آن، كاري كرد كه در چنين آشفته بازاري، ناگهان نام ايران به عنوان حامي صلح جهاني در هر كوي و برزني، تكرار و ماندگار شد. همين يك اتفاق يا پيامد در سالگرد برجام مي تواند افتخار بزرگي باشد كه حتما همه مردم ايران قدردان آن هستند. فارغ از اين اما نبايد شك كرد كه برجام از منظر توسعه نيز حتما خاطره اي باشكوه براي كشور خواهد بود. تجربه توسعه نوين در دنياي فراصنعتي به اثبات رسانده است كه ترويج آرامش در جهان و همين طور پاسداري از مقتضيات انساني در امر توسعه و برپا سازي الگوهاي مدرن پيشرفت، نقش بزرگي در شكل گيري چرخ دنده هاي توسعه دارد. بر همين اساس، بيراه نيست اگر بگوييم برجام توانست پل معتبري براي عبور توسعه فراهم كند. مگر غير ازاين است كه نماي بيروني برجام و اهرم دروني آن، سخن تعقل بود؟ در جهاني زندگي مي كنيم كه آگاهي از اين مؤلفه ها بدون هر قيدي، زيربناي دسترسي به توسعه محسوب مي شود. به همين دليل، شايد بتوان در سالگرد برجام مدعي شد دستاوردهاي آن به گونه اي كه پيش بيني مي شد به تحقق نرسيد يا برخي ها در برجام حتما بد عهدي هايي را داشتند ولي نمي شود اين واقعيت را كتمان كرد كه روح و روش برجام، نفسي تازه براي توسعه كشور بود. نسل هاي آينده، بهتر از ما قدر اين مؤلفه را مي دانند چون آنها از عجولي و سراسيمگي امروز گذشته اند و با مفاهيم درست تر و واقعي تري از توسعه مواجه خواهند بود. آنها درواقع، ميوه درخت اين همزيستي و گفت وگوهاي جهاني را كه ايران، نقطه عطف آن بود، مي چينند و از آن لذت مي برند.

وقایع اتفاقیه